بازهم 

           در آنسوی  برفهای شبانه 

          رودخانه های دریایی ات 

              چاله ی چشمهای مرا 

              پر می کند 

                 باورم می شود  

                       باورم می شود که تو 

                  در پروین  آسمان  سهراب 

                    دنیای مرا 

                                    سایه می زنی