تارک کودکی ام را
به خون چشمهای تو
رنگین کرده ام
دستهای تو
میان برگهای نخل
یادآور هجوم زندگیست
تقدیر سرخ مرا
به لیموی لبهای تو
خو داده اند
مادر
نیلوی روسری ات را دوست دارم
