مینوی شعر

شعرهای من

مینوی شعر

شعرهای من

 

 

 

  

             بهشت چشمهای تو 

 

 

             در گیسوان جهنمی ام 

 

 

              بیضه کرده است 

 

 

             خم می شوم روی آب 

 

 

           دل شکوفه ها می شکند 

 

 

             من همان عروس رویایی توام  

 

 

 

           ببین! 

 

 

            تمام درختهای باغ 

 

 

             برای شعرهای من 

 

 

 

                       کتاب میشوند 

 

 

 

            هر وقت 

 

 

                  پسته ی قلب مرا می شکنی 

 

 

 

               بلوط  

 

 

                          بر خاطره ات تکیه می زند

 

 

 

          یاقوت داغ 

 

 

         در جامعه چشمهای من 

 

 

         انقلاب می کند 

 

 

         و من 

 

 

 

            پیروزی دستهای تورا انتحار

 

 

         تو از سکه ها می گذری 

 

 

              که اینگونه  

 

 

                 آفتاب را 

 

 

             نفس میکشی ؟

 

 

 

          میلاد من 

 

 

              انکار توست 

 

 

          و دستهایت 

 

                              ناقوس کلیسای پنجره 

 

 

         من از پشت عینک 

 

 

                  خیال تورا دیدم 

 

 

              که با بادبادک کودکی ام 

 

 

               بازی می کرد

 

 

 

        

 

 

         رسواترین آینه  است 

 

 

          رسواتر از یک سکوت 

 

 

          که در تنگنای تاریک غار 

 

 

            اندیشه می کند 

 

 

 

             وقتی که تمام میشوی 

 

 

                آغاز  

 

 

               با شنل خاکستری اش 

 

 

               تمام روز را می لیسد 

 

 

               تقدیر  

 

 

               بر پیکر ت  ضربه می زند 

 

 

                  مثل صدای کفش پیرزن 

 

 

                   برپوسته سیاه شب 

 

 

               

                   پنجره را بگشا 

 

 

                      بگذار نسیم  

 

 

                    خاطره پرواز را 

 

 

                    تداعی کند