نشستیم کنار پنجره
کنار سواد خاک
درکاسه های لب پریده مشاممان....
شاید
کتاب کهنه ذهنمان
در صحافی یک روز بارانی
کنا رمحاسن پیرمرد قوری وگلاب
در چای چای لبهای یک اسطوره
غرق شود