تبسم دیر لبهای تو

               حجم عمیق مرا

                تف می کند

                و آنگاه

                     من وتو

                  در کمپ افکار مغشوش

                 چادر می زنیم

                  و پایمان را می کشیم

                      دور سر زمین

                       وقتی

                      در هفت سنگ زندگیمان

                          صفر می شود