دیوار به دیوار زندگی من
پر است
ازپیچک چشمهای تو
وقتی فاصله ی میان من وتو
چیزی به جز یک نگاه نیست
پشت چشمهایت
چشم می گذارم
چشمان تو را پارو می زنم
تاسپید شود شعرهایم
در بستر حرفهای کال
قلک ابنوس
در انتظار چشمهای تو
شکست
گویی زمین
برای لحظه هایش
عید می خواهد
قابها
دهان میگشایند
تا تو را ببلعند
و من
مثل دیوار
معصومیتم را رنگ می کنم
شاید از تو
آبستنی دیگر شوم
گیسوی شبهای من
شانه های تو را
می شناسد
وقتی که خسته از سفر
جاجیم نقره ای قریه ای دور را
روی خشکسال دیدگانم پهن می کنی
انگاه دریغ
پرتاب می شود روی ایستگاه
پای صفوف بلند بلیط